Mefâ’îlün / Mefâ’îlün / Mefâ’îlün / Mefâ’îlün

Bu bâğ-ı dehri ben bir sahne-i hüzn ü keder gördüm

Gül ü reyhânını bûy-i sefâdan bî-eser gördüm

Serâpâ yokladım âfâkı hûnîn safhalar gördüm

Nazan gezdirdim eyyama günü günden beter gördüm

Fi’âl-i hayrına dün âferîn-hân olduğum şahsı

Bugün şâyân-ı nefrîn bir yed-i fa’âl-i şer gördüm

Ne hâl olmuş ne nikbet-zâra dönmüş bezm-i insânî

Bütün ihvân-ı nev’i hasm-ı cân-ı yekdiğer gördüm

Mürüvvet mekremet bâzârı bir iflâsa düşmüş kim

Kime îsâl-i nef’ etdimse ben andan zarar gördüm

Vefâ ismet edeb uçmuş cefâ gılzet gazâb çökmüş

Şu dâr-ı fitneyi el-kıssa pür-havf u hatar gördüm

Geçirdim kârbân-ı dehri pîş-i çeşm-i im’ândan

Hezârân üştürü hayfâ ki der-donbâl-i har gördüm

Müsülmanlık satar ammâ Müsülmanlık nedir bilmez

Şu halkı kendi kârından da hattâ bî-haber gördüm