|
 “AKP, 40 ilin belediye başkan adayını açıkladı.”
“MHP başkanı menfaati doğrultusunda tekrardan u dönüşü yaptı. Bazı yerlerde şimdiden başkanlığı kaptı.
"Cumhurbaşkanı yeniden desteklenmeye, ittifaka teşekkür etti."
“İsimleri açıklanan adaylar halkın içinde dolaşıp gövde gösterisi yapıyor.”
“Falan aday basını da yanına aldı.”
” MHP’nin adayı yalnız ve sessiz yürüyor.”
“Vatandaş hizmet edene oy vereceğim” diyor.
Türkiye genelinde tüm gazetelerde manşet haberler siyaset ağırlıklı. Vatandaşın geçim durumlarından, siyasilerden beklentisinden hiç söz eden haberler yok. Liderlerin yüzleri güleç, makamlara gelecekler kendilerinden emin hallerde. Sanki vatandaştan alacakları varmış da Mart sonunda mutlaka tahsil edeceklermiş gibi, her biri.
Yerel basından bazıları kendilerini kim itekleyecek, o adayın çevresinde daha sık dolanmaya başladılar. Fırsat bu fırsat deyip, seçim hasılatını hasat edecekler. Hayat şartları insanları “Önce kendim” demeye zorladı. Gazeteciler pahalılık karşısında çaresiz kalmış halkın, esnafın halinden çok, kendi gününü ve geleceğini kurtarma kaygısındalar.
Gazetelerin manşetlerini dolduran bütün siyasi konular, kimsenin evine ekmek getirici değil. Akşam oldu mu, aile reislerinin içine karamsarlık çöküyor, “bugün de ekmeyi veresiye aldım. Yarın ne yiyeceğim,” diyenlerin sayıları her geçen gün artıyor.
Esnafın derdini dinleyen, halini soran yok. Mevsim kış, hava soğuk ve halk işsizlikten perişan durumda, ne yapacağını şaşmış kalmış. Ağlamaları duyulmuyor.
Vatandaş evime telefon açıyor; “abla işten çıkarıldım çocuklarıma şimdi nasıl ekmek götüreceğim,” diyor.
Siyasetçi beni görünce; “Artık eskisi gibi sert siyasi eleştiriler yazmıyorsun, neden?” diye soruyor. (Sanki yazdıklarımı okuyunca, uygulayan olmuş gibi.)
Ben mağdurun yanındayım, ben masumun derbederliğindeyim. Siyasiler söz konuşmaya geldi miydi, atar tutarlar. Köprüyü geçinceye kadar vatandaşa ‘dayı’ muamelesi yaparlar. Saygıda, sevgide kusurdan kaçınırlar. Seçimlerden sonra bildiklerini yaparlar.
|
Sancaktepe'de dizi dizi evler, o evlerin içinde bir çok canlar. Camlarda kokan çiçekler. Balkonda oynayan çocuklar, çamaşır seren bacılar. Baktılar, gördüler, kıyamadılar kimselere. Bir boş alan bile bulamadılar ki inebilsin aslan evlatlar. Havada dönmüş durmuşlar, 5 dakika inecek yer aramışlar. Biz kurtulamayız bari başka canlar yanmasın deyip iki ev arasındaki bir evlik alana inmeye çalışmışlar, düşüvermişler. Ebediyete göçüvermişler. Haberi duyunca çok üzüldüm. Sevdikleri şimdi nasıl yastalardır, konu komşu telaştadır. Hallerini Allah bilir.
