Mutluluğun ve öfkenin küçüğü büyüğü olmaz. Küçücük şeylerle insanlar sevinebilirken, ufacık bir öfke, anında zehir içme kıvamına getirebilir insanları. İnsan ruhu hassastır, bu yüzden gün içinde alınganlığının tuttuğu olur. Hele ki şu âhir zamanda yaşandığından ve hele ki hoşgörünün hızla uzaklaştığı dönemlerde bulunulduğundan yüzler çoğunlukla asık, herkes birbirine karşı çekememezlik dürtüsünde, kıskançlıklar epeyce hâsıl vaziyettedir. “Makama ben geleyim, sen gelme. Ben iyi yiyip içeyim, sen yoksullukla sürün. Rab bana, hep bana.” düşüncesi, bizi biz olmaktan başka yöne çekiyor. Neredeyse herkes sinir küpü, dert sahibi, müsâmahasız duruma geldi/ getirildi toplumda.

Hâlbuki devir değişmiş olsa da insanlık değişmemeliydi. Maalesef değiştirdiler. Canavarlaştırdılar milleti. Hız ve hırs dünyası, kıskançlık krizleri, insanlığı elimizden aldı. Peki, niye alınmasına müsaade ettik? Bizler buna dünden razı mıydık? Değildik, lakin para canlısı dünyalıklar öyle olmamızı istediler, bizlerde dümenlerine uyduk. Bu tezgâhta öğütüldük, insanlığımızdan çıktık.

Çoğu insan birilerini dövecek gibi dolaşıyor çevrede. Kazârâ adres sorulsa bir zahmet cevap vermeler, diyelim ki selâm verilse çok ağır bir yük gibi almadan geçmeler her gün gördüğümüz gerçekler.

Böyle mi yapılmalıydı bu ülkenin insanı, böyle mi olmalı Müslüman kardeşliği? Yalan dünyanın sahte düzenine mi kanmalıydık?

Hepimiz bu ülkenin insanları olarak; art niyet düşünmeden, birbirimize karşı duygudaşlık ve sıcakkanlılık duyarak, kalplerimizden nefreti arındırıp, sevgiyi kuşanarak, sevmenin, iyiliğin çatısı altında toplanarak; ülkemizi ve insanımızı  Rabbimizin hoşuna gidecek seviyeye getirmeliyiz.

Yunus’umuz ne demiş, ne güzel demiş: “ Sevelim, sevilelim. Dünya kimseye kalmaz.” Bu söz çoğumuzca arabesk diye ciddiye alınmazsa ve “ Yiyelim, içelim. Oynayalım, oynaşalım. Dünyaya bir defa geliyoruz” diye değiştirip yorumlarsanız; bir gün size oynayıp güleceğiniz yer kalmadığını gördüğünüzde, şaşırmaya bile mecâliniz olmaz.

Ne İçimizdeki Âleme Sığabiliyoruz, ne dışımızdaki dünyaya.

Zira fıtratımıza göre yaşamıyoruz. Yaratılışımız; Rahmanidir. Sevgi, barış ve iyilikler üzerinedir. Yaşantımızsa kötülüğe yöneliktir, zira şeytanidir. Bunun farkına varmayı kendimize bir hatırlatabilsek, özümüzdeki güzellikleri öğrenmiş, ortaya çıkarmış ve uygulamaya koyulmuş olacağız… Çoğumuzun bildiğini, ama umursamadığını kısaca hatırlatmak istedim. Yaratılanla iyi geçinelim, iyilik bulalım. Maneviyatımızda huzurlu olalım  temennisiyle…

 İnsan olmak yaradılışımız gereğidir.

İnsan olmanın özelliği, özellikleri vardır.

 İnsan olmaya bizi Allah layık kılmıştır.

İnsan olmanın güzellikleri vardır.

İnsan olan sevginin gücünü, vicdanın değerini bilendir.

İnsan olmaya çabalayalım

İnsan kalmaya gayret edelim

İnsan olmayı becerebilirsek

İnsanca yaşamanın nasılını da biliriz

İnsanca yaşamak biraz saygı, çokça sevgi ve biraz hoşgörüden geçer.

İnsan olmak için para harcamak gerekmiyor,

İnsani hislerimize güven duymamız yeterli olacaktır.